Settling in....

FOR ENGLISH SCROLL DOWN:

Selamat siang!

Knuffels uit Lombok! Allereerst onze excuses voor deze 'ietwat' verlate post. Van velen hebben we het verzoek gehad om weer een 'waarbenjij' bij te houden. We waren erg druk.. met Bintangs drinken, maar inmiddels twee maanden verder zijn we er dan, volledig geLombokiseerd!

Zoals de meeste van jullie wel weten zijn Co en ik 'm wederom gesmeerd.. Naar Indonesië ditmaal, Lombok om precies te zijn. Voor diegenen die geen idee hebben wat we hier in godsnaam uitspoken.. Ik (Marlinde) werk inmiddels alweer twee maanden als General Manager voor Sunda Trails (www.sundatrails.com). Een reisorganisatie die er goed in slaagt mensen een onvergetelijke tijd te bezorgen in de gehele archipelago. De eigenaresse (Anita) komt uit Nederland en had 14 jaar geleden al begrepen dat ze beter hier, dan in 'Belanda' kon vertoeven. Begonnen met een laptop en een klein bureautje zonder staff, is Sunda Trails nu uitgegroeid tot 1 van de grootste en meest gerenommeerde lokale Travel Agents en lokale agent van een hele hoop organisaties in Nederland en de rest van Europa. Excuses, uiteraard pak ik dit moment meteen voor een promo-praatje :)

Inmiddels zitten we met z'n 12en op kantoor (4 Nederlanders en 8 Indonesische schonen) met nog tig-man in het veld, maar eergister is Anita vertrokken naar Amsterdam (voor iig 6 maanden) waar ze een appartement heeft gekocht en van plan is meer tijd in de kou door te brengen. De uitdaging begint nu, Sunda Trails in mijn eentje runnen.. Volgende post meer daarover!

Een aantal weken geleden zijn we met het hele kantoor naar Sumatra gegaan! Wat een prachtig eiland! Indonesië is zo onwijs groot natuurlijk, het was echt een klere-end wel! 14 uur van Lombok naar Sumatra (2 vluchten).. we hadden gewoon in Nederland kunnen zijn! Maar al was het het dubbele aantal vlieguren, dan nog was het het waard geweest! We zijn voornamelijk in de jungle geweest en hebben daar Orang Utans gezien! Olifanten gewassen, olifanten gereden (maar serieus echt niet zoals in Thailand, meer authentiek) en wezen tuben op de Sumatraanse jungle rivers! Sowieso was dit een fantastische gelegenheid om mijn nieuwe collega's te leren kennen en m'n Bahasa Indonesia te oefenen!

Speaking of.. Co en ik zijn begonnen met lessen. Het is een stuk makkelijker dan Chinees (maar serieus, welke taal niet?!), maar er moet eigenlijk wel wat gas op! Het personeel thuis spreekt geen woord Engels dus het zal wel een stuk sneller gaan nu. Het 'probleem' is dat ze op kantoor goed Engels spreken.. maar we geven niet op, we gaan waarschijnlijk lessen bij de Internationale School hier op Lombok in plaats van home-schooling van een lokale leraar (lees; dorpsgenoot)! De volgende waarbenjij is in het Indonesisch, for sure!

Maar genoeg over mijn werk, alle props gaan uit naar Co, aangezien hij ook zijn job in NL heeft opgegeven zonder zekerheid van een nieuwe baan, om samen met mij dit avontuur aan te gaan. Iedereen die hem een beetje kent denkt natuurlijk dat die met factor 2 Coconut Oil de gehele dag het zwembad ligt te vervuilen en tussendoor nog even de straatprijs wint, omdat we ons per ongeluk nog niet hebben uitgeschreven op ons oude adres, maar niets is minder waar! Co heeft zich de eerste paar weken ontpopt tot een ware huisman!

Maar goed, we hebben ons (ook echt heerlijke) appartement in Den Haag omgeruild voor een villa met personeel, dus de meest begeerlijke baantjes van tuinman en poolboy waren helaas al vergeven. Dan toch maar op banenjacht.. en Co zou Co niet zijn, als die niet binnen twee weken een traineeship zou scoren bij Qunci Villa's (www.quncivillas.com). Hij is vorige week begonnen, dus helaas geen gesneden appeltjes meer voor mij om mee naar de zaak te nemen..

Ik wil jullie zeker niet te jaloers maken, dus mag ik even lekker zeiken?!.. De moskee's! Jawel, de eerste nacht werd ik om stipt 04.15 wakker denkende dat de oorlog was uitgebroken.. Een herrie, HERRIE! Ik dacht echt van 'jezus, wat doe ik hier, waarom doe ik dit, hoezo ook alweer?'.. Het lijkt ook wel of ze 's werelds meest slechte zangers achter die speakers zetten.. Besides, heb je wel eens een Indonesiër Arabisch horen blehren? Daarnaast denk ik serieus dat alle speakers directione casa Mar&Co gericht staan.. Maar goed, met wallen onder m'n ogen richting kantoor op mijn eerste werkdag. Van mijn collega boeleh's (witte) kreeg ik de tip om te investeren in een paar goede oordoppen, en jawel.. nu, inmiddels twee maanden laten zijn de oordoppen verleden tijd! Het cliché is wederom waar, alles went.. behalve de vele moeite die het kost om bacon te scoren..

Tja, voorbereid als altijd blijkt de Islam toch iets te zijn waar we aan moeten wennen. Dat het eerste Indonesische woord dat ik hier leerde 'Ramadan' was, zegt ook al iets toch? haha.. Gelukkig is het op kantoor 'vrijheid blijheid' en heeft Anita, die het sterken van vrouwen in Indonesië als levensmotto heeft, de dresscode 'hoe korter hoe beter' goed doorgedrukt!

Werken in Azië brengt ook weer het dilemma 'wat eet ik met de lunch en ontbijt' met zich mee. Op kantoor bestaat de lunch steevast uit 'rijst met spul'.. Zo nu en dan ondefinieerbaar spul.. Aangezien ik China een aantal jaar geleden 8 kilo zwaarder verliet dan toen ik binnenkwam en ik daar de rijst de schuld van heb gegeven (en helemaal niet het Chinese bier!), ben ik wel een beetje aan het oppassen! Iedereen kende mijn obsessie van de laatste maanden Nederland; speltbrood, humous en biologische andere troep.. Tja, die eisen heb ik hier natuurlijk overboord moeten gooien.. Als een kind zo blij was ik, toen Anita ons meenam naar de enige bakker op Lombok waar ze.. jaja, hou je vast.. 'bruin' brood hebben! In Nederland zou het doorgaan voor iets tussen wit-en-bruin in (het komt niet eens in de buurt van 'pain du boulogne), maar goed.. it does the trick! Zo nu en dan 'in een gekke bui' eet ik dezelfde nasi campur (rijst met 'spul') als de meiden of haal ik een lekker soto soepje bij de buren..
's Avonds genieten we wel volop van de Indonesische specialiteiten die we bij 1 van de vele warungs halen of Sarim, onze hulp voor ons kookt. Inmiddels zitten we in het grote huis en kan Co zijn hobby koken weer oppakken! Alle zaadjes die hij had meegesmokkeld uit Nederland beginnen zijn vruchten af te werpen en zijn droom 'een ware moestuin' is werkelijkheid geworden. Zeer binnenkort kunnen we elke dag verse munt-theetjes en onze eigen pesto maken :)

In de weekends gaan we meestal de hort op. De paradijselijke Gili eilanden zijn hier om de hoek! Vanaf kantoor een half uurtje met de motorbike, dan een half uurtje op het bootje en daar lig je dan.. met een cocktail in je hand na te denken over welke factor je vandaag weer gaat gebruiken.. de problemen hier.. Jullie begrijpen dat vele weekendjes al op deze manier zijn gespendeerd. Maar er zijn nog genoeg andere mooie plekken op Lombok te verkennen. Zo zijn we naar Kuta geweest (Zuid Lombok) om te surfen.. daar heb ik geleerd dat een bikini met schelpjes NIET geschikt is voor surfen. Bont en blauw stond ik 2 uur later weer op de kant. Co daarentegen ging lekker in die golfen! Ook zijn we al twee weekenden het binnenland ingetourd en het gebied rondom de prachtige Rinjani vulkaan verkent. Als de weekendjes Lombok en omstreken ooit gaan vervelen (ahum..), pakken we het bootje of vliegtuig voor een weekendje feesten op Bali, dat 35 kilometer hiervandaan ligt!

Ook zijn we al vereerd met een tweetal bezoeken! Allereerst van mijn oom en tante uit Australië! We zaten hier zelf ook nog maar net, dus samen met hun oude dorpjes en tempels verkend. En twee weken weken een ware surprise visit van Natas en Maarten! Echt zo'n mooie verassing en een mega China dejavu natuurlijk! Co was echt super vaag aan het doen en zei heel de tijd dat ik het weekend vrij moest houden.. Ik had zoiets van 'uh ja duh, ik heb hier echt nog 0 sociaal leven, dus hoe dan?!' maar goed.. hij kwam me dus van werk halen en had al de hint gegeven dat het heel het weekend zou duren. Toen hij me op kwam halen had hij helemaal geen tas bij zich.. ik snapte er niets van! Toen reden we richting het deel van Lombok waar alle luxe resorts zitten.. Paniek, PANIEK.. werd versterkt toen ze bij de receptie 'oh hello again mister Mark' zeiden.. ik zo van 'Co, Co uhh.. je gaat toch niet.. nee toch uh Co Co..' hahaha! Antwoord; 'nee babe, no worries, ik ga je NIET ten huwelijk vragen'.. pfoee! I mean, sowieso is Co de man voor mij, maar uhm.. we zitten zo niet in die fase al'.. :)
Maar helemaal gerust was ik nog niet, toen ik werd neergezet op een bepaalde stoel (ik moest op die bepaalde stoel gaan zitten) en Co ineens een foto van me wilde maken, terwijl de drankjes nog geen eens geserveerd waren! Het klopte in ieder geval van geen kant en ik was helemaal op mijn hoede .. :) totdat ik een heel bekende schaterlach achter me hoorde! Het duurde echt eeuwen voor ik besefte dat Natas daar echt stond, samen met Maarten! Ze hadden een mega NL-pakket meegebracht met kazen, stroopwafels, pannenkoekenmix, rookworst, kruidnootjes, hagelslag etc etc! Te lief! <3
Natas en Maarten zijn een jaar geleden al op Lombok geweest een week en hadden dus het meeste al gezien, dus ze wilden eigenlijk alleen maar met ons chillen, beachen, drinken en eten.. en uhh een record aantal keren shithead spelen! haha..

All in one, ons leventje is behoorlijk omgegooid.. 'de Fiat500 heb ik ingeruild voor een scooter', 'de A4 voor een weg die niet alleen gebruikt wordt door auto's, maar letterlijk alles dat vooruit komt', 'biologisch speltbrood voor rijst met ondefinieerbaar spul', 'winterboots voor slippers', 'een 80m2 appartement voor een vrijstaande villa met zwembad en personeel', 'hoegaarden voor Bintang met hoofdletter', 'nul huisdieren voor vijf huisdieren', 'Albert Heijn fruit voor vers fruit uit eigen tuin, in fact.. Co is nu Mango's aan het plukken/rapen'.. kortom, het is hier fantastisch!

Het enige dat mist zijn jullie lieve mensen! Tot snel, bij de volgende update na oud&nieuw! Wij vieren kerst en O&N op Bali, met een grote groep vrienden!

To be continued..!

xxxx

P.S. Lees ook Co z'n Engelse verse, is iets uitgebreider dit keer :)


ENGLISH VERSION:

First impressions

Selamat Siang!!

Good day everyone! Well, we arrived safely and are two months on and getting on with things. For those of you who missed the memo: Marlinde and I moved to Lombok, Indonesia at the beginning of October. Mar found a job with a Dutch tourism company based in the capital of Lombok - Mataram and we decided it was time once again to head off in search for adventure. As much as we were enjoying Holland and in particular the time with our friends and family, this chance was just too good to give up. Our lives were turned upside down, we gave up our apartment, quit our jobs, dealt with painstaking administrative hassles and within a couple of months were ready to leave. We said our goodbyes and jumped on the plane.

We flew through Singapore and arrived in one of our favourite spots in all the world: Bali. We headed straight to our old stomping ground - AP Inn on Poppies Lane 1. We spent the afternoon resting up by the pool and when evening hit we made our way to TJ's - a Mexican restaurant we frequented whenever we were in Bali. A couple of enchiladas and Bintangs later Mar went for a foot massage and I decided to see how Kuta had changed since our last visit. Well, it had and not necessarily for the better. More and more development (in an already highly developed area of Bali) had sprung up all around us and some of our favourite spots had disappeared. No matter though: there was always the Bounty Ship :-)
The Bounty Ship is an incredibly tacky club/drinking hole where (mostly Australian) tourists go to get out-of-their-mind drunk off during the two-for-one cocktail hours (which if memory serves me is from 21.00 till 00.00). Here you get cocktails in fishbowls which are filled with the local spirit here: Arak and then just a little juice to mask the hairspray flavour of the Arak. We had spent many an evening here and thought it would be good fun for us to attend for old time's sake. Well, where we had envisioned an old fashioned Arak-infused evening we barely made it past dinner, by which time we were having trouble keeping our eyes open, so we (wisely) opted for a much-needed early night in.

Off to Lombok it was.. We got to the airport and got into a propellor plane (not my cup of tea) and it took us all of 25 minutes in the air to arrive in Lombok's brand spanking new International Airport. Upon arrival we were picked up by one of the drivers who work for Sunda Trails and we were brought to Mar's office-to-be. Here we met Anita for the first time - Anita is the owner of Sunda Trails, which is the company Mar is going to work for - and headed off to a cafe for coffee. We would be staying with Anita for the first few days: she has a guest bungalow at the end of her property and it is absolutely perfect for us (well, apart from there not being a kitchen for us to cook in).. We will be renting that for the first two months and then we will stay in her villa which is at the front of the property. The place is stunning amidst ricefields and mountains in the background. The property itself has a staff quarter (Sarim - a really nice lady who cooks and cleans), There is also a separate cleaning lady for the bungalow, a poolboy (unfortunately that job was already taken so I couldn't apply), a gardner and a nightguard. There are also two lovely dogs, three cats and about 12.472 geckos.

Mar got started right away. She has been working during the week and in the beginning I spent the days organising stuff and looking for a job. Anita was nice enough to put me in touch with the owner of one of the nicest luxury villa complexes in Lombok: Qunci Villas. I will have a three month traineeship lined up and will report on that as it unfolds.. Our weekends are when we have the chance to explore. Our first weekend was spent visiting some of the highlights in the area: on the first Friday we went for drinks in Sengiggi, which is the most developed tourist area on the island and is about 16 km north of where we live. On saturday we headed off to Kuta, Lombok (not to be confused with kuta on Bali which is completely different) and chilled out there. Our second weekend was spent on the tropical island of Gili Trawangan, one of three famous small islands to the northwest of Lombok. We had spent quite some time on this island back in 2008 when we travelled around the world and boy has it changed! It's really different to the last time we visited. Back then, there was no ATM on the island and there were a couple of luxurious places to stay. Apart from that everything was pretty basic; most places didn't even have fresh water showers, instead you had to shower with brackish water (which meant you got in the shower sticky from sweat and got out of the shower sticky from the salty water). Nowadays there are about 7 ATMs, which is ridiculous taking into account the size of the island and the whole island has undergone a transformation in the direction of up-market luxury. This definitely doesn't mean that there aren't nice affordable places to stay, but you have to look a bit harder than before. We found a really nice place to crash and spent the next two days snorkelling, eating, drinking and in my case looking for a fucking book to read.

My book search got pretty serious, pretty fast. As most of you know, I am quite the bibliophile and had consciously opted not to bring a reading book to Indonesia as we had serious weight issues on the airplane. I assumed that amongst the many book exchanges, book shops etc I would have no difficulty finding some good reading material. Well, that was quite the assumption…. Seriously, who on earth reads Danielle Steel? I'm actually not kidding here, if anybody reading this blog has ever read a Danielle Steel book, please let me know, because to my knowledge I have never met a person who has owned one. But for some reason 40% of all books abroad seem to be by Danielle Steel. What the fuck?! She must be a fucking billionaire cause they outnumber any other author by a landslide. I scoured the entire island, visited every single bookshop twice (not kidding - just in case I'd accidentally overlooked a gem) and eventually headed back to the beach and crashed into a defeated heap next to Mar - bookless..

Oh the irony, upon returning home, we were having dinner with Anita, who told me she had hundreds of books in her house. All I had to do was ask.. Needless to say I now have books to read :-)

We got ourselves a motorbike soon after arriving and now that I have started we have two. We are renting both of them, but I am seriously looking around for a Vespa.. There are loads of them on the roads and I would love nothing more than to buy an old-school baby-blue Vespa (preferably with sidecar) and travel in style.. I have found a chop shop who restore old Vespas.. All I need to do now is find one that is salvageable. Will let you guys know how that unfolds. We have also started on our Bahasa Indonesia lessons: twice a week for an hour and a half we have a teacher come over to our house with whiteboard and everything. The language is so much simpler that Mandarin was, which is really nice. We can already get by somewhat in Bahasa Indonesia, but of course we need a lot more practice to have a full blown conversation with anyone.

A couple of weekends ago Mar had an outing to the island of Sumatra with work, which was to commemorate their ten-year anniversary. I therefore had 4 days on my hands to be spent by myself, so I opted to head off to the island of Gili Trawangan to do my advanced open water diving course. I absolutely love to dive and I would at the same time be doing something worthwhile with my time. Mar had a great time: she got to see a bunch of Orang Utan in the wild (see the pictures below - she got ridiculously close - a lot closer than we ever got when visiting the Orang Utan in Malaysian Borneo back in 2008), she went elephant riding in the jungle, washed a few elephants and went tubing in the river there. She had a really nice time there. I also had a really nice time, but my time was spent in a different fashion. I arrived on the island and found myself a nice diving school and proceeded to do six dives in 3 days. Most memorable was my first night dive which I had been dreading for some time.. In the end it wasn't that scary actually. The only scary things were getting in (falling back-first off the boat into the water) and getting back out (I was the last one in the pitch black ocean and pictured Jaws himself rising steadily from the depths whilst taking off my fins to climb the boat ladder). I passed with flying colours and to celebrate our having passed the course, our instructor made our group do Joss shots that evening. Let me explain what a joss shot is. Here in Indonesia they have little packets of powder for sale which have vitamins and energy stuff in them. They are called 'Extra Joss'. I think one Extra Joss packet is equivalent to 3 Red Bulls. Anyway, you add water in a glass and it fizzes up. The Vodka Joss is slightly different: you have a shot glass full of vodka and one packet of Extra Joss. you empty the contents of the packet into your mouth, keep it there for about ten seconds and then shoot the vodka. This mixture then starts to fizz like crazy (in your mouth) and it is up to you to make sure the contents end up in your stomach as opposed to the front of your t-shirt.. A few of these will do the trick, believe me..

Last week was a real treat. Unbeknownst to Marlinde, one of her oldest friends Natasja and her boyfriend Maarten had planned to visit us for a week. They had initially planned on going to The Philippines, but when they heard that we were going to be here they contacted me and told me they were leaving The Philippines till next year and that they would visit us in combination with the Indonesian island of Flores. Mar wasn't allowed to know and for months we emailed in secret, planning dates etc. When the day was finally upon us, I took Mar to a nice hotel for a meal. This was the hotel where they were staying and we sat down and after a few minutes Natasja appeared behind Mar.. Screaming and tears ensued and this was the start to a really fun-filled week with them. We went to Gili Trawangan with them in the weekend (we are becoming regulars there; people actually recognise us now haha) where we went diving, snorkelling, supping (stand-up-paddling), sat in the sun and drank and ate ourselves silly. Unfortunately Mar had to get back to work on Monday, but we got together every afternoon, playing shithead (a card game) for shots of arak and went out for delicious meals and copious bottles of Bintang. The week went by before we knew it and they headed to Bali for a couple of days of relaxation and their flight back home.

So December finally rolled along and that meant one thing: time to get my ass into action. I started work for Qunci Villas and am enjoying it so far.. I am working in the back office, mainly looking at various marketing aspects of the luxury resort. Will report further when I have more to tell :-) So that's it really. the first couple of months have been eventful to say the least and incredibly enjoyable. We are getting into the swing of things and have some really nice things lined up, which we will report on next time..

Hope everyone is well!!

p.s.

Unfortunately alcohol is relatively expensive here in Indonesia and Lombok in particular. The islamic nature of the island does not exactly stimulate the consumption of the nectar of the gods. You can literally have three meals for the same price as one bottle of beer. Fortunately, we stumbled upon a delicious concoction last week; Brem (pronounced 'brum'). It is Indonesian rice wine and it is actually originally from Bali (where they don't frown upon alcohol consumption). Here it is virtually only made by a small group of people in the north of Lombok known as the Wektu Telu. The Wektu Telu have their own form of islamic religion (Wektu Telu means 'three times' and this is the amount of times per day they pray - as opposed to the 5 times in regular Islam). Anyway, they combine islam with hindu elements and animistic elements to form their own unique form of religion. It is only practised by proximately 30.000 people - all confined to the north of Lombok. Huge plus side of this form of islam is that they are allowed to eat pork (seriously, who in their right mind could ever go a lifetime without eating bacon?) and drink alcohol (enter the Brem).. So we were in the north of Lombok this last weekend and discovered this beauty.. It is dirt cheap, tastes delicious, packs a punch (it is not distilled, which makes it a thousand times safer to drink than arak, which has killed quite a number of people over the last few years due to methanol poisoning) and has a nice authentic and natural feel to it as it is made in people's homes as opposed to a factory. Yay for Brem!

p.p.s.

Not all that is Lombok is good: Lombok is Islamic and that means mosques.. They are ever-present.. An analogy to cockroaches springs to mind (more than one analogy for that matter) - you're never more than 10 meters (well ok slightly exaggerated) from one.. There are 5 calls to prayer a day of which one is incredibly annoying: the one at 04.15 am. They have really bad speakers turned up to the absolute maximum volume: literally shouting/singing into the microphone in bad arabic for about 20 minutes. To top it all off it is as if they have positioned the speakers exactly in our direction for maximum effect. But having said that, we are guests in the largest Islamic country in the world and will have to abide grudgingly by their rules and customs.

p.p.p.s.

Did you know that geckos shit a lot? and that they are quite prolific shitters? and that they like to shit in the same spot day in day out? At first I was horrified by these giant mounds of faeces, thinking that they were from rats they size of a large cat, but thank god for wikipedia: gecko shit always has a white tip at the end of it, so I wiki'd that and found out that these huge piles were not from gargantuan rats, but rather from geckos.. Every day I wake up to a nice fresh chunk of lizard dropping on the same spot right next to the bed as if the little critter left me a present.

p.p.p.p.s. One more thing: the traffic in Lombok.. Oh my fucking god.. It might not be as bad as Bali, but the traffic here is awful. There are way too many vehicles on the road here. From the thousands upon thousands of motorbikes to the gigantic trucks which transport far, far more than is physically possible to the cream of the crop: the cidomos.. Cidomos are horse drawn carts which were the original mode of transport here in Lombok and they are still here today: they are painstakingly slow and keep up traffic like you wouldn't imagine. I work half an hour away from where we live and I get some serious road rage every time I make the trip. The major problem is the fact that about 40% of Indonesians apparently do not have a drivers license and this is painfully apparent when on the road.


Beer diary:

Yes it is the return of the infamous beer diary. Unfortunately keeping a beer diary means you actually have to try new beers and seeing as we are going to be living here in Indonesia for a while I will need to come up with something to compensate for the fact that I will run out of beers fairly soon. On the upside: I had a look at our Indonesian entry from back in 2008 and due to the fact that Bintang beer (the number 1 Indonesian beer) is (still) my favourite beer of all time I never took the time to try any of the other beers. For educational purposes I have copied the 2008 Bintang entry below:

BINTANG: 10.. Yes people you are not mistaken. The one.. the only.. An honest-to-god, unadulterated, flawless "ten point zero". This stuff is what beer drinkers spend years trying to find, the 'holy grail of beer'. Yes my friends, Bintang has it all: the wonderfully hoppy smell, the rich yet crisp texture, the subtle notes, the frighteningly impeccable taste, chilled to perfection, right amount of bubbles and the aftertaste only leads one to yearn for more. I could go on for ages talking about 'my precious', but all I can really say is: do yourself a favour and find out for yourself.

ANKER: 6,5.. Again, I feel bad for the poor beers that have to compete with Bintang. They are going to lose by default, but that said, I really wanted to have an open mind when trying something other than Bintang and so finally after many visits I ventured into unknown (hoppy) waters and had myself an Anker Beer. That said, it was actually not completely out of choice: the bar we were in did not sell Bintang, only Anker. Getting back to the beer: it goes down alright, is slightly bitter and has a mild malty taste to it. If chilled properly it does the trick, but it lacks in the character department. There are no real distinctive notes to be discerned which make for an altogether so-so taste experience.